Lieve sporter (in spe),
Gisteren kwam er iets op mijn Instagram voorbij wat me zowel boos, als verdrietig maakte: via het kanaal van Damn Honey, het boek zag ik dat RTL Boulevard aandacht besteedde aan het feit dat Nike* tegenwoordig ‘plussize’ paspoppen in hun flagstore in London heeft. Ik vind dit zelf een mooie ontwikkeling, sporten is voor iedereen, welke maat je ook draagt. Nike: ‘To celebrate the diversity and inclusivity of sport.’
Caroline Tensen en Olcay Gulsen hebben hier echter een andere mening over:
Bekijk hier het fragment terug
Olcay** over de paspop in kwestie: ‘Dit is geen maatje meer, dit is echt wel maat 48/50.’
Peter R. de Vries: ‘Wat is het bezwaar daarvan?’
Olcay: Ik vind het persoonlijk vrij onwaarschijnlijk dat deze vrouw fit genoeg is om te gaan sporten.’
Ook Caroline Tensen deed nog een duit in het zakje met de vraag of deze vrouwen niet liever iets wijders aan willen trekken…
Waarom word ik hier boos en verdrietig van?
Bijna iedereen die ik individueel coach vindt het in het begin rete spannend om te beginnen met hardlopen en te starten met de coaching. Iedereen schat zijn of haar conditie standaard lager in en zijn bang dat ze het niet kunnen. Ze voelen zich vaak kwetsbaar, angstig en/of onzeker. Dit gaat lang niet altijd over een ‘maatje meer’, maar heeft vaak allerlei redenen. Enorm dapper dus dat ze de stap nemen om hulp te vragen en al helemaal om deze vorm van hulp: zoals je weet is coaching en running therapie altijd buiten, in een sportoutfit op een openbare plek!
Dit soort berichten in de media werken er NIET aan mee om de drempel om te (beginnen met) sporten te verlagen.
Sporten (in het openbaar) is voor iedereen, of je nu dik, dun, fit, conditieloos, wit, zwart, beginner, topatleet, snel, langzaam, ETCETERA bent!
En toen…
Toen ik hier zelf iets over postte op Instagram kreeg ik al snel een aantal reacties, waaronder deze: ‘Ik en al vaker uitgescholden tijdens het rennen. Heel naar, want ik zit al niet lekker in mijn vel. Twee weken geleden riep iemand naar me: “Hey dikzak, beter stop je met eten!”
Ik ga nog steeds, maar ik let wel op waar ik ren en ik ontwijk mensen wel een beetje.’
REALLY?
Wie ben je om zoiets te roepen? Wat maakt dat je zo’n opmerking DURFT uit te kotsen? Je snapt: dit maakt me echt boos. Want de drempel om de volgende keer weer de deur uit te gaan voor een ‘lekker rondje rennen’ is met een meter verhoogd. Er is een grote kans dat haar zelfvertrouwen een deuk op heeft gelopen en ze nog minder lekker in haar vel zit hierdoor.
Terwijl hardlopen en sporten bij uitstek een hele mooie manier is om aan je zelfvertrouwen te werken en beter in je vel te zitten.
Lieve jij,
Ik hoop dat dit blog, opmerkingen van **** mensen op straat en dit soort berichten in de media je niet ontmoedigen om ‘gewoon te gaan’, maar dat dit je juist aanmoedigt om wel te gaan.
Want als jij zin hebt om te sporten, als jij voelt dat dit goed voor jou is, als jij weet dat het jou helpt om in beweging te komen. Ga dan alsjeblieft gewoon! En doe dat vooral in de outfit waar jij je prettig/mooi/zelfverzekerd in voelt! Welke maat of op welk niveau je ook zit: GA ERVOOR. ´Just do it.´
Haal het vertrouwen uit jezelf en eventueel uit andere positieve mensen.
Liefs Goudje
PS: laat ook vooral jouw mening horen!
*Al eerder kwam Nike met de zogenaamde ‘sporthoofddoeken’ en de ‘Plussize’ lijn van het merk bestaat al 2 jaar.
**(Inmiddels heeft Olcay haar excuses aangeboden, dit kun je hier bekijken.
Meer lezen?
Hey Goudje,
Wat een fantastische blog! Wij hebben elkaar van de week ontmoet, dus jij weet hoe ik eruit zie. Mijn conditie is niet goed én ik heb een te dikke buik. Ja, dit heb ik zelf zo ver laten komen maar het zorgt er wel (mede) voor dat mijn zelfbeeld niet heel positief is. Dan is het niet fijn als een ander met een, in mijn ogen, mooier figuur beledigende opmerkingen maakt nu ik de draad van meer bewegen wil oppakken. Ik ben, door een aandoening, toch al iemand die vaak piekert en moeite heeft om dingen op waarde in te schatten.
Graag tot een volgende keer!
Vriendelijke groet,