We willen allemaal het liefst dat het leven over rozen gaat,
helaas is dit niet de realiteit. Toch doen we vaak alsof. Hoe vaak zeg je niet tegen iemand dat “alles goed!” is, terwijl je eigenlijk in een dip zit? Hoe vaak doe je iets omdat je denkt dat dit van je verwacht wordt, maar waar je in werkelijkheid geen zin in hebt? Zet je je vaak over je vermoeidheid heen om weer iets leuks te gaan doen met vrienden? Hoe vaak negeer je daarmee je lichaam en dat stemmetje dat fluistert dat je eigenlijk geen energie of zin hebt?
Onze maatschappij is er zo op ingericht dat we allemaal succesvol moeten zijn. Op social media zie je niets anders dan vrolijke en mooie mensen, als jij je dan even wat minder vrolijk en mooi voelt, kan dit voelen als falen.
Burn-out
Laatst sprak ik iemand die herstellend is van een burn-out, ze gaf aan dat ze dat voorheen niet kende: ups en downs. Ze dacht namelijk dat het altijd wel ok met haar ging. Ze stond niet stil bij haar ´downs´ en probeerde van piek naar piek te leven, zonder rust en herstel. Hierdoor ze negeerde haar lichaam en de signalen die het echt wel gaf, volledig. Daardoor raakte ze in een burn-out, volledig ‘out of the blue’ voor haar gevoel. Achteraf blijkt dat ze al jaren over haar eigen grenzen heen ging, zonder door te hebben dat ze helemaal niet zo gezond bezig was.
Depressieve klachten
Andersom kan het ook: te veel aandacht geven aan het negatieve, ‘blijven hangen’ in de mindere dagen. Dit zie ik vaak gebeuren bij mensen met een depressie (let op: niet bij iedereen!) en zelf heb ik hier ook veel last van gehad. Een ‘slechte’ dag, een vervelend bericht of een rot week betekenen nog geen terugval. Toch is de angst voor een terugval of een slechte periode vaak groot en dit zorgt vaak voor meer negativiteit. Door een slecht moment kun je je schouders laten hangen en het gevoel hebben dat je terug bij af bent. Besef je je dat deze dagen er nu eenmaal bij horen (of je nu last hebt van depressieve klachten of niet) dan is het makkelijker te accepteren en makkelijker om het vertrouwen te hebben dat het wel weer goed komt.
Vorige week had ik zelf een ‘mindere’ week, waar ik vroeger waarschijnlijk in een negatieve spiraal was terecht gekomen, kan ik me tegenwoordig aardig goed bij elkaar houden. Ik ben heus chagrijnig, mijn lontje is en heel stuk korter en er komt veel minder uit mijn handen. Toch hou ik vast aan bepaalde dingen: ik blijf sporten en hardlopen. Ik zoek mensen op die me kunnen helpen, ik praat erover, ik schrijf van me af en ik blijf erop vertrouwen dat het een fase is. En voíla: deze week voel ik me weer veel beter.
Het leven is niet altijd leuk en dat is oké
Soms heb ik het gevoel dat we altijd alles leuk moeten vinden: als ik iets niet leuk vind, dan ga ik volledig in de klaagmodus en accepteer ik niet echt dat de minder leuke dingen er nou eenmaal bij horen. Als ik verdriet heb, dan negeer ik het net zolang, totdat ik er niet meer om heen kan. Gelukkig ben ik hier dus iets beter in geworden, maar het blijft lastig. Maar minder leuke dingen en verdriet horen er nu eenmaal bij en kun je niet negeren.
Dat negeren en wegstoppen is heel ongezond en krijg je vroeg of laat weer op je bordje. Altijd leuk doen en je lichaam negeren kost namelijk veel energie. Rust is ook belangrijk, hoe saai het ook klinkt. Af en toe toegeven aan je verdriet of dat rotgevoel, geeft je de ruimte hier mee om te gaan, te verwerken. Praat met anderen over je rot gevoel, dat helpt echt. Moeilijk? Absoluut! Ik weet niet of ik het ooit ga leren, maar ik geloof er wel in dat het begint bij luisteren naar je lichaam én naar het stemmetje in je hoofd.
Hoe ga jij om met je ups en downs?
Zit je al langer in een dip, misschien is coaching en running therapie dan iets voor jou. Neem contact met me op als je hier meer over wilt weten of vrijblijvend kennis wilt maken.
Vond je dit interessant? Lees dan ook eens het volgende:
Blog: Ook leuke dingen kosten energie
